- concursatio
- concursātĭo, ōnis, f. [concurso].I.A running together, a disorderly meeting:B.
cum multā concursatione (populi),
Cic. Brut. 69, 242; Tac. A. 6, 17.—Trop.: inventus est ordo in stellis... cedo tandem qui sit ordo aut quae concursatio somniorum? what coincidence? i. e. what concert of motion that can express a design? Cic. Div. 2, 71, 146.—II.A running upon, pushing against one another:III.concursatio in obscuro incidentium aliorum in alios incertum fecerat, an, etc.,
Liv. 41, 2, 6.—A running about, going to and fro, etc.:2.quid ego hujus lacrimas et concursationes proferam?
Cic. Verr. 2, 1, 30, § 75 Zumpt ad loc.:et in Albaniā et Seplasiā quae concursatio percunctantium, quid, etc.,
id. Agr. 2, 34, 94:puerorum illa concursatio nocturna,
id. Dom. 6, 14:Libonis et Hypsaei non obscura concursatio et contentio,
id. Fam. 1, 1, 3:(mulierum) concursatio incerta nunc hos nunc illos sequentium,
Liv. 5, 40, 3; cf. id. 35, 49, 9:decemviralis,
a travelling over the provinces, Cic. Agr. 1, 3, 8:concursationes ad divitias euntium sapiens securus laetusque ridebit,
Sen. Ep. 17, 9.—In milit. lang., the skirmishing of light-armed troops, Liv. 30, 34, 2; Curt. 8, 14, 13.—B.Trop., an anxious, troubled restlessness, anxiety:exagitatae mentis,
Sen. Ep. 3, 5.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.